- Ο Σωκράτης έλεγε "εν οίδα ότι ουδεν οίδα".
Ο Tomas Sanchez (1550-1610) έλεγε "δεν ξέρω καν αν ξέρω τίποτα".
Το πρώτο βήμα οδηγεί στο σημείο όπου αμφιβάλουμε για τον εαυτό μας δογματικά και κάθε ανώτερος άνθρωπος κάνει αυτό το βήμα και φτάνει εκεί.
Το δεύτερο οδηγεί στο σημείο όπου αμφιβάλουμε για τον εαυτό μας και για την ίδια μας την αμφιβολία και λίγοι άνθρωποι το έφτασαν.
(Φ. Πεσσόα, απόσπασμα από Το Βιβλίο της Ανησυχίας)
The gods grant us this one
Liberty: to submit ourselves
To their dominion by an act οf will.
It is better that we do this
Since only in its illusion
Does freedom find existence.
The gods, on whom fate eternal
Weighs, do not act otherwise
In their calm and ancient
Self-possessed conviction
That their life's divine and free.
Imitating gods, we, as little
Free as they up on Olympus,
Like those who on the sands
Build castles for the eye's delight --
Let us build our life so that
The gods will know how to thank us
For being their co-equals.
Οι θεοί μας παραχώρησαν αυτήν την
Ελευθερία: να υποτάξουμε τους εαυτούς μας
Στην κυριαρχία τους με μια πράξη θέλησης.
Είναι καλύτερα να το κάνουμε αυτό
Αφού μόνο στην ψευδαίσθησή της
Βρίσκει η ελευθερία ύπαρξη.
Οι θεοί, τους οποίους αιώνια η μοίρα
Βαραίνει, δεν πράττουν αλλιώς
Στην ήρεμη και αρχαία
Αυτο-κυριαρχούμενη πεποίθηση
Ότι η ζωή τους είναι θεία και ελεύθερη.
Μιμούμενοι τους θεούς, εμείς, τόσο λίγο
Ελεύθεροι όσο αυτοί πάνω στον Όλυμπο,
Σαν αυτούς που πάνω στην άμμο
Παλάτια χτίζουν για την απόλαυση του ματιού
Ας χτίσουμε την ζωή μας έτσι ώστε
Οι θεοί να ξέρουν πως να μας ευχαριστήσουν
Που γίναμε συν - ισότιμοι.
Η αμφιβολία οδηγεί τον άνθρωπο στην θεμελιώδη γνώση της μη γνώσης. Δε γνωρίζω τίποτε, άρα αενάως ψάχνω να...γνωρίσω κάτι.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αφού μόνο στην ψευδαίσθησή της
Βρίσκει η ελευθερία ύπαρξη."
κι ένα ποιηματάκι αφιερωμένο σε όσους δεν επαναπαύονται ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛήθη (by Silena)
Μόρια σε διαρκή κίνηση
δημιουργούν
συνδέσεις ηλεκτρικές
μα φοβούνται το νερό
μήπως παρασύρει τις σκέψεις μακριά
φοβούνται το θάνατο
μήπως οι σκέψεις πεθάνουν
φοβούνται τη λήθη
μήπως ξεχαστούν.
@ Silena
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάλεξες τον στοίχο που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση από ένα ποίημα που με γοήτευσε.
Το ποίημα σου πολύ καλό! Αν μου επιτρέπεις συμπλήρωσε ότι ποτέ δεν πρόκειται να γεμίσουν το "άπατο πιθάρι". (μύθος των Δαναΐδων)
Την καλησπέρα μου και συγνώμη που άργησα να απαντήσω αλλά έχει πέσει πολύ δουλειά και έχει γίνει και ένα ψιλοχάος εδώ πάνω με τον καιρό και τα χιόνια...
ΓΙΑ ΕΥΧΕΣ ΗΡΘΑ ΑΠΟΨΕ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΛΑ, ΜΑΓΙΚΑ, ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ, ΜΟΝΑΔΙΚΑ!
ΓΙΑ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ, ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ, ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΑ!
ΓΙΑ ΖΩΗ ΠΟΥ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑ ΜΑ ΜΟΝΑΧΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΖΗΤΑ.
Και τι ευχές Silena! (πραγματικά με συγκίνησες πανάθεμά σε)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και από τους πιο νέους αναγνώστες έχεις κατανοήσει πλήρως το ...ψυχολογικό μου προφίλ ;-)
Να είσαι καλά και σου εύχομαι πάντα τέτοιες πτήσεις!
Για το καλώς σε βρήκα θα ακουμπήσω τους παρακάτω στίχους ενός άσημου, αλλά πολύ αγαπημένου μου ποιητή,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ' όσα κρατώ
μονάχα ο ουρανός είναι δικός μου.
Τίπετε άλλο.
Και αυτός χωρά και εσένα
και όλον τον κόσμο.
Αργύρης Μπαρής
(1930 - 2008)
Καλή χρονιά φίλε...
και καλές πτήσης στους ουρανούς της ποίησης...
Καλώς ήρθες Επίκουρε και σ' ευχαριστώ για την ... κατάθεση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο απλό είναι τόσο δύσκολο...
τι εξαιρετο blog!!!!!! χαιρομαι τοσο που σας συνάντησα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή