Ένα βιβλίο

Emily Elizabeth Dickinson (1830 – 1886)

Δεν υπάρχει φρεγάτα σαν ένα βιβλίο

Να μας πάει χώρες μακριά,

Ούτε ίππος ταχύς σαν μια σελίδα

Καλπάζουσας ποίησης.

Αυτό το πέρασμα μπορεί να το διασχίσει και ο φτωχότερος

Χωρίς την τυραννία διοδίων·

Πόσο λιτή είναι η άμαξα

Που μεταφέρει μια ανθρώπινη ψυχή!

 Α Book

There is no frigate like a book
To take us lands away,
Nor any coursers like a page
Of prancing poetry.
This traverse may the poorest take
Without oppress of toll;
How frugal is the chariot
That bears a human soul!

The Mystery of Pain by Emily Dickinson / On Pain by K

The Mystery of Pain

Pain has an element of blank;
It cannot recollect
When it began, or if there were
A day when it was not.

It has no future but itself,
Its infinite realms contain
Its past, enlightened to perceive
New periods of pain.


On Pain

Your pain is the breaking of the shell that encloses
your understanding.

Even as the stone of the fruit must break, that its
heart may stand in the sun, so must you know pain.

And could you keep your heart in wonder at the
daily miracles of your life, your pain would not seem
less wondrous than your joy;

And you would accept the seasons of your heart,
even as you have always accepted the seasons that
pass over your fields.

And you would watch with serenity through the
winters of your grief.

Much of your pain is self-chosen.

It is the bitter potion by which the physician within
you heals your sick self.

Therefore trust the physician, and drink his remedy
in silence and tranquillity:

For his hand, though heavy and hard, is guided by
the tender hand of the Unseen,

And the cup he brings, though it burn your lips, has
been fashioned of the clay which the Potter has
moistened with His own sacred tears.


Το μυστήριο του πόνου - Emily Dickinson

Ο πόνος έχει ένα στοιχείο κενού
Δεν μπορεί να ανακαλέσει στη μνήμη του
Πότε άρχισε, ή αν υπήρξε
Μια μέρα, που δεν ήταν.

Δεν έχει μέλλον, αλλά τον εαυτό του,
Τα απέραντα βασίλεια του περιέχουν
Το παρελθόν, φωτισμένο να αντιλαμβάνεται
Νέες περιόδους πόνου.


Για τον πόνο - Khalil Gibran

Ο πόνος είναι το σπάσιμο του οστράκου που περικλείει
την κατανόησή σας.

Όπως κι ο φλοιός του καρπού πρέπει να σπάσει, ώστε η
καρδιά του να μπορεί σταθεί στον ήλιο, έτσι πρέπει να γνωρίζετε τον πόνο.

Και αν μπορούσατε να διατηρήσετε την καρδιά σας να θαυμάζει τα
καθημερινά θαύματα της ζωής σας, ο πόνος, δεν θα φαινόταν
λιγότερο θαυμαστός από τη χαρά σας.

Και αν θέλατε να αποδεχθείτε τις εποχές της καρδιάς σας,
όπως έχετε πάντα δεκτές τις εποχές που
περνούν πάνω από τα χωράφια σας.

Και παρακολουθούσατε με ηρεμία τους
χειμώνες της θλίψης σας.

Πολύς από τον πόνο σας είναι αυτό-επιλεγμένος.

Είναι το πικρό φίλτρο με το οποίο ο γιατρός μέσα σας
επουλώνει τον άρρωστό σας εαυτό.

Γι' αυτό, εμπιστευτείτε το γιατρό, και πιέστε το γιατρικό
με σιωπή και ηρεμία:

Γιατί το χέρι του, αν και βαρύ και σκληρό, οδηγείται
από το τρυφερό χέρι του Αθέατου,

Και το κύπελλο που φέρει, αν και καίει τα χείλη σας, έχει
πλαστεί από τον πηλό που ο Αγγειοπλάστης έχει
μουσκέψει με τα δικα του ιερά δάκρυα.

μεταφ.: Ιπτάμενος Ολλανδός

I'm Nobody! Who are You? - Emily Dickinson

I'm nobody! Who are you?
Are you nobody, too?
Then there's a pair of us -don't tell!
They'd banish us, you know.

How dreary to be somebody!
How public, like a frog
To tell your name the livelong day
To an admiring bog!

Είμαι ο κανένας! Ποιός είσαι εσύ;
Είσαι ο κανένας, και εσύ;
Τότε είμαστε δύο - μην μου πεις!
Θα μας εξορίσουν ξέρεις.

Πόσο αγαπητό να είσαι κάποιος!
Πόσο κοινό, όπως ο βάτραχος
Να λες το όνομά σου όλη την ημέρα
Σ'έναν βάλτο που σε θαυμάζει!