Ο Μέγας Υμνωδός της Ζωής

 J. Krishnamurti (1895-1986)


Στις όχθες κάποιου ποταμού που αργοκυλούσε,

Υπήρχε ένα χωριό γεμάτο ανθρώπους , μα από ζωή αδειανό.

Ω, τι θλιβερό.

Είχε πολλούς ναούς ψηλούς, με εικόνες σκαλιστές,

Θεοί πλασμένοι απ' τον ανθρώπινο νου,

Περήφανοι ιερείς με απαλές φωνές, στους ψαλμούς δυνατές,

Σοβαροί ομιλητές φιλοσοφίας , κάτω από δέντρων σκιές δροσερές

Κραυγές από βάρη, ο φόβος της θλίψης

Περίπλοκοι κανόνες θρησκευτικοί

Ηθική για τους άλλους φτιαγμένη,

Ο ισχυρός συντηρείται από τον φτωχό. 

Ο κουρελής και ο ντυμένος περπατούσαν στο ίδιο στενό δρομάκι,

Όλοι σε σύγκρουση μεταξύ τους,

Οι Θεοί τους, οι νόμοι και η αγάπη τους. 

Το χωριό ονομαζόταν ο κόσμος. 

Μια όμορφη μέρα, σε ένα σταυροδρόμι, 

κάποιος φώναξε δυνατά:

"Ακούστε με, άνθρωποι,

Υπάρχει διαφθορά και διαμάχη·

Το τραγούδι της ζωής σας είναι αισχρό.

Ο Μέγας Υμνωδός της Ζωής

Φτάνει σε αυτό το πανάρχαιο χωριό·

Αφουγκραστείτε την αρμονία του ύμνου του."

Το γιασεμί ανοίγει την καρδιά του στο σκοτάδι της νύχτας.

"Είμαι ο Μέγας Υμνωδός της Ζωής,

Υπέφερα για πολύ καιρό, και ξέρω. 

Κρατήστε αγνό τον ύμνο στην καρδιά σας, 

Απλός είναι ο δρόμος. 

Απαλλαγείτε από την πολυπλοκότητα των Θεών, των θρησκειών και των δογμάτων τους. 

Μην δεσμεύεται την ζωή σας με τελετουργίες, με την επιθυμία της άνεσης. 

Να είστε εσείς το φως στον εαυτό σας. Έτσι δεν θα ρίξετε ούτε μια σκιά στο πρόσωπο των άλλων. 

Η ζωή δεν μπορεί να κρατηθεί με δεσμά φόβου. 

Να είστε ελεύθεροι και τότε θα υπάρξει το θαύμα της τάξης.
Να αγαπάτε τη ζωή και τότε δεν υπάρχει μοναξιά.

Αχ, ακούστε τη φωνή της αγάπης μου. 

Υπέφερα για πολύ καιρό, και ξέρω. 

Είμαι ελεύθερος, αιώνια ευτυχισμένος·

Είμαι ο Μέγας Υμνωδός της Ζωής."

Αργά έρχεται η βροχή στην καμμένη γη.

Λίγοι άκουσαν και πολύ χαρήκαν.

Αφήνοντας στην άκρη όλα τα πράγματα

Ελευθέρωσαν την ζωή απ' όλα τα δεσμά. 

"Ναι", φώναξαν οι άνθρωποι,

"Αλλά πως θα συμφιλιώσουμε την ομορφιά των Θεών μας με τον ύμνο σου;

Με ποιο τρόπο να ταιριάξουμε τα λόγια σου στο ναό της δημιουργίας μας;

Είσαι ο φορέας της σύγχυσης, 

Δε θέλουμε κανένα σαν και του λόγου σου,

Λες πράγματα που δεν γνωρίζουμε, 

Αυτά που λες είναι λόγια του Διαβόλου, 

Μακριά, μακριά."

Ο Μέγας Υμνωδός της Ζωής πήρε το δρόμο του,

και οι άνθρωποι αγωνίστηκαν με το πρόβλημα της συμφιλίωσης.

ΤHE MASTER SINGER OF LIFE

On the banks of a soft running river
There was a village full with people but empty of life.
Oh, the sorrow of it!

Many were the tall temples with graven images,
Gods moulded after the thought of man,
Proud priests, soft of voice, loud in chants,
Grave talkers of philosophy, under the cool trees,
The cry of burden, the fear of sorrow,
Complicated laws of religion,
Morality made for others,
The strong maintained by the weak.
The naked and the clothed walked on the same narrow street,
All in strife one against another,
Their Gods, their laws and their love.

They called the village the world.

On a fair day, at the meeting of four roads,
A man cried,
"Listen, O people,
There is a corruption, and a strife;
The song of your life is impure.
The Master Singer of Life
Comes to this ancient village;
Hearken to the harmony of his song."

The jasmine opens its heart to the dark night.

"I am the Master Singer of Life,
I have suffered long, I know.
Keep pure the song in thy heart,
Simple is the way.
Be rid of the complexities of Gods, of religions and of beliefs therein.
Bind not thy life with rites, with the desire after comfort.
Be a lamp unto thyself. Thou shalt not then cast a shadow across the face of another.
Life cannot be held in the bondage of fear.
Be free, then there shall be the miracle of order.
Love life, then there shall be no loneliness.
Ah, listen to the voice of my love.
I have suffered long, I know.
I am free, eternally happy;
I am the Master Singer of Life."

Softly comes the rain on the burning land.

A few listened and greatly rejoiced.
Putting aside all things
They freed life of all bondage.
"Yea", cried the people,
"But how shall we reconcile the beauty of our Gods with thy song?
In what manner shall we fit thy sayings into the temple of our creation?
Thou art the bringer of confusion,
We shall have none of thee,
Thou sayest things that we know not,
What thou sayest is of the Devil,
Away, away."

The Master Singer of Life went on his way,
And the people struggled with the problem of reconciliation.

Μετάφραση: Ιπτάμενος Ολλανδός

Το αγγλικό κείμενο το βρήκα εδώ. 

Μια μελοποιημένη εκδοχή από τον Γ. Στεφανάκη εδώ.

I walked on a path

Περπάτησα σε ένα μονοπάτι μέσα στη ζούγκλα

Το οποίο ένας ελέφαντας είχε φτιάξει,

Και γύρω μου απλώνονταν μια μπλεγμένη άγρια φύση.

Η φωνή της ερήμωσης γεμίζει την μακρινή πεδιάδα.

Και η πόλη είναι θορυβώδης με τις καμπάνες ενός ψηλού ναού.

Πέρα από την ζούγκλα είναι τα μεγάλα όρη,

Ήρεμα και καθαρά.

Στο φόβο της Ζωής

Δημιουργείται ο πειρασμός της θλίψης.

Περιόρισε την ζούγκλα-όχι απλά ένα δέντρο,

Γιατί η Αλήθεια επιτυγχάνεται

Παραμερίζοντας όλα αυτά που έχεις σπείρει.

Και τώρα περπατώ με τον ελέφαντα.

I walked on a path through the jungle

Which an elephant had made,

And about me lay a tangle of wilderness.

The voice of desolation fills the distant plain.

And the city is noisy with the bells of a tall temple.

Beyond the jungle are the great mountains,

Calm and clear.

In the fear of Life

The temptation of sorrow is created.

Cut down the jungle-not one mere tree,

For Truth is attained

By putting aside all that you have sown.

And now I walk with the elephant.

Ευχαριστώ τον φίλο Γ. Στεφανάκη που μου υπέδειξε αυτό το ποίημα. Αξιέπαινη και η προσπάθεια του να το τραγουδήσει και να το μελοποιήσει. Μπορείτε να ακούσετε λίγο από κάποια τραγούδια του δίσκου του στο YouTube channel του.

IV από την συλλογή: The Song of Life - Krishnamurti

Listen, O friend,
I will tell thee of the secret perfume of Life.

Life has no philosophy,
No cunning systems of thought.

Life has no religion,
No adoration in deep sanctuaries.

Life has no god,
Nor the burden of fearsome mystery.

Life has no abode,
Nor the aching sorrow of ultimate decay.

Life has no pleasure, no pain,
Nor the corruption of pursuing love.

Life is neither good nor evil,
Nor the dark punishment of careless sin.

Life gives no comfort,
Nor does it rest in the shrine of oblivion.

Life is neither spirit nor matter,
Nor is there the cruel division of action and inaction.

Life has no death,
Nor has it the void of loneliness in the shadow of Time.

Free is the man who lives in the Eternal,
For Life is.


Άκουσε, Ω φίλε,
Θα σου πω για το μυστικό άρωμα της Ζωής.

Η Ζωή δεν έχει φιλοσοφία,
Δεν έχει πονηρά συστήματα σκέψης.

Η Ζωή δεν έχει καμία θρησκεία,
Δεν έχει λατρεία στα βαθιά ιερά.

Η Ζωή δεν έχει θεό,
Ούτε το βάρος ενός φοβερού μυστηρίου.

Η Ζωή δεν έχει οίκο,
Ούτε την πονεμένη θλίψη της τελικής αποσύνθεσης.

Η Ζωή δεν έχει καμία ευχαρίστηση, ούτε πόνο,
Ούτε την διαφθορά της επιδιωκόμενης αγάπης.

Η Ζωή δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή,
Ούτε η σκοτεινή τιμωρία της απρόσεκτης αμαρτίας.

Η Ζωή δεν παρέχει άνεση,
Ούτε ξεκουράζεται στο ιερό της λήθης.

Η Ζωή δεν είναι ούτε πνεύμα ούτε ύλη,
Ούτε υπάρχει η βάναυση διαίρεση της δράσης και της αδράνειας.

Η ζωή δεν έχει κανένα θάνατο,
Ούτε έχει αυτό το κενό της μοναξιάς στη σκιά του Χρόνου.

Ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που ζει στο Αιώνιο,
Γιατί η Ζωή είναι.

Μεταφ.: Ιπτάμενος Ολλανδός