I walked on a path

Περπάτησα σε ένα μονοπάτι μέσα στη ζούγκλα

Το οποίο ένας ελέφαντας είχε φτιάξει,

Και γύρω μου απλώνονταν μια μπλεγμένη άγρια φύση.

Η φωνή της ερήμωσης γεμίζει την μακρινή πεδιάδα.

Και η πόλη είναι θορυβώδης με τις καμπάνες ενός ψηλού ναού.

Πέρα από την ζούγκλα είναι τα μεγάλα όρη,

Ήρεμα και καθαρά.

Στο φόβο της Ζωής

Δημιουργείται ο πειρασμός της θλίψης.

Περιόρισε την ζούγκλα-όχι απλά ένα δέντρο,

Γιατί η Αλήθεια επιτυγχάνεται

Παραμερίζοντας όλα αυτά που έχεις σπείρει.

Και τώρα περπατώ με τον ελέφαντα.

I walked on a path through the jungle

Which an elephant had made,

And about me lay a tangle of wilderness.

The voice of desolation fills the distant plain.

And the city is noisy with the bells of a tall temple.

Beyond the jungle are the great mountains,

Calm and clear.

In the fear of Life

The temptation of sorrow is created.

Cut down the jungle-not one mere tree,

For Truth is attained

By putting aside all that you have sown.

And now I walk with the elephant.

Ευχαριστώ τον φίλο Γ. Στεφανάκη που μου υπέδειξε αυτό το ποίημα. Αξιέπαινη και η προσπάθεια του να το τραγουδήσει και να το μελοποιήσει. Μπορείτε να ακούσετε λίγο από κάποια τραγούδια του δίσκου του στο YouTube channel του.