Όποτε γράφουμε ή μιλάμε ή κάνουμε

-  I have no ambitions nor desires. 

To be a poet is not my ambition, 

It's simply my way of being alone.

(Δεν έχω φιλοδοξίες ή επιθυμίες.

Το να είμαι ποιητής δεν είναι φιλοδοξία μου

Είναι απλά ο τρόπος μου να είμαι μόνος.)

  

- The poet is a faker 

Who's so good at his act 

He even fakes the pain 

Of pain he feels in fact.

(Ο ποιητής είναι πλαστογράφος

Που είναι τόσο καλός στο ρόλο του

Που ακόμα και τον πόνο πλαστογραφεί

Πόνο που στην πραγματικότητα νιώθει)

- Είμαστε πολλαπλοί όπως το σύμπαν.

- Δεν ξέρω τι θα φέρει το αύριο. (Όλη η αγωνία του ανθρώπου από τότε που εμφανίστηκε σε 7 λέξεις)

Fernando Pessoa (1888-1935)

Whether we write or speak or do but look

We are ever unapparent. What we are

Cannot be transfused into word or book,

Our soul from us is infinitely far.

However much we give our thoughts the will

To be our soul and gesture it abroad,

Our hearts are incommunicable still.

In what we show ourselves we are ignored.

The abyss from soul to soul cannot be bridged

By any skill of thought or trick of seeming.

Unto our very selves we are abridged

When we would utter to our thought our being.

We are our dreams of ourselves souls by gleams,

And each to each other dreams of others' dreams.

Όποτε γράφουμε ή μιλάμε ή κάνουμε εκτός από το να κοιτάμε

Είμαστε πάντα αφανείς. Το τι είμαστε

Δεν μπορεί να μεταγγιστεί σε λέξη ή βιβλίο,

Είναι η ψυχή μας απείρως μακρυά από εμάς.

Όσο και αν δίνουμε στις σκέψεις μας τη θέληση

Να είναι η ψυχή μας και το χειρονομούμε εξωτερικά,

Οι καρδιές μας δεν είναι ακόμη μεταδοτικές.

Σε ότι δείχνουμε τους εαυτούς μας μας αγνοεί

Η άβυσσος από ψυχή σε ψυχή δεν μπορεί να γεφυρωθεί

Από οποιαδήποτε ικανότητα της σκέψης ή τέχνασμα ομοιότητας.

Μέσα στους εαυτούς μας είμαστε συμπυκνωμένοι

Όταν θα θέλαμε να εκστομίσουμε στη σκέψη μας την ύπαρξη μας.

Είμαστε τα όνειρα των εαυτών μας ψυχές από αχτίδες

Και ο καθένας στον άλλο όνειρα από όνειρα άλλων.