Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

Καθρέφτης



Μια μέρα ήρθε στο χωριό γυναίκα ταραντούλα
κι όλοι τρέξαν να τη δουν.
άλλος της πέταξε ψωμί
κι άλλοι της ρίξαν πέτρα
απ' την ασχήμια να σωθούν.

Κι ένα παιδί της χάρισε ένα κόκκινο λουλούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί της ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί

Κι είπε ποτέ σου μην τους πεις
τι άσχημοι που μοιάζουν,
αυτοί που σε σιχαίνονται
μα στέκουν και κοιτάζουν.

Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλον μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.

Μια μέρα ήρθε στο χωριό
άγγελος πληγωμένος.
Τον φέρανε σε ένα κλουβί
κι έκοβε εισιτήριο ο κόσμος αγριεμένος,
την ομορφιά του για να δει.

Κι ένα παιδί σαν δάκρυ ωραίο αγγελούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί του ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί

Κι είπε αν θέλεις να σωθείς
από την ομορφιά σου,
πάρε τσεκούρι και σπαθί
και κόψε τα φτερά σου.

Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλο μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.


Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης

11 σχόλια:

  1. υπέροχο τραγούδι, πολύ αγαπημένος ο Αλκίνοος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τι να πω; ντρέπομαι που το άκουσα για πρώτη φορά χθες, εξαιτίας μιας ανάρτησης στο Τροφή για τη Σκέψη...
    Υπέροχοι στίχοι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τρόμαξε με το πρώτο φύσημα του ανέμου και χάθηκε σα σύννεφο μακριά.
    Κι έπειτα τυλίχθηκε με το μανδύα της κάπνας που αναδύονταν από την υψικάμινο του εργοστασίου.
    Ο ήλιος το καίει κάθε μέρα πιο πολύ και κείνο ελπίζει στη λύτρωση της βροχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Iptamenos Ollandos

    Ναι δικό μου είναι. Έχω γράψει 3 συλλογές. Αυτό είναι καινούργιο. Το έγραψα εκείνη τη στιγμή, ήταν αυθόρμητο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Σιλενα

    τις προάλλες έβλεπα μια Ολλανδική ταινία όπου ο "πατέρας" έλεγε στον 5χρονο γιο του ότι μια καμινάδα που βλέπανε ήταν από το εργοστάσιο "παραγωγής σύννεφων"...
    Τα σύννεφα στην Ολλανδία είναι πραγματικά καταπληκτικά!
    Αυτά και το γεγονός ότι το φως αντανακλάται στα πολλά νερά που έχουνε θεωρούν ότι ευθύνονται για τους τόσους πολλούς και καλούς Ολλανδούς ζωγράφους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τα σύννεφα εκπέμπουν μια ιδιαίτερη δύναμη, είναι η δύναμη της απόλυτης ελευθερίας.
    Φαντάζομαι κάποιες φορές πως είμαι σύννεφο, τρέχω αενάως, ανακαλύπτω από ψηλά τον κόσμο τούτο τον μικρό, ηλεκτρίζομαι με τους κεραυνούς, τρομάζω με τα μπουμπουνητά και όταν βγεί ο ήλιος τρέχω να κρυφτώ στην άκρη τ΄ουρανού.
    Με γοητεύει η ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο ερχομός της καταιγίδας στη θάλασσα. Έχω την τύχη να ζω δίπλα στη θάλασσα και από το παράθυρό μου να απλώνεται μπροστά μου το απέραντο γαλάζιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πόσοι άνθρωποι περπατάνε και κοιτάνε ψηλά; Πόσοι προσέχουν τα σύννεφα χωρίς τον αδιάκοπο διάλογο μέσα στο κεφάλι τους; Οι Γάλλοι λένε Ουρανός και εννοούνε Θεός. Δεν πέφτουν έξω κατά την άποψη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. μάτια, η "εισοδοδος" για να αντικρισεις και να πλησιασεις την ψυχή του Άλλλου
    κι αυτός την δική σου..
    Διοδος στο Άχρονο?
    ίσως.
    μέσα απο αυτά βιωνεις βαθιά ψυχική επαφή
    κι όταν δεν μπορείς να κοιτάξεις κάποιον βαθιά στα μάτια
    αυτό πάντα κατι σημαινει..
    Φόβο κι Αντίσταση νομίζω.
    καλημερα Ιπτάμενε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Είμαστε από την ίδια ουσία Πεταλούδα. Ο καθρέφτης της ψυχής μας (τα μάτια) μας το δείχνει αυτό και για τα όμορφα και για τα άσχημα. Εμείς από φόβο και αντίσταση επιλέγουμε να τον σπάμε σε κομμάτια. Τα κομμάτια έχουν όνομα και είναι δύο: Εμείς και οι Άλλοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή μέσω email

Enter your email address:

Εγγραφή μέσω reader

Blog Widget by LinkWithin