Οδή 1,11 (Άδραξε την ημέρα)

Quintus Horatius Flaccus (65-8 π.Χ.)

Μην ρωτάς (απαγορεύεται να ξέρεις) τι τέλος

Οι θεοί έχουν ορίσει σε μένα ή σε σένα, Λευκονόη. Μην παίζεις με τους Βαβυλώνιους

Ούτε με αυτούς που λένε την μοίρα. Πόσο καλύτερο είναι να υπομείνεις ό,τι και αν έρθει!

Είτε αν ο Δίας σου έχει παραχωρήσει πολλούς ακόμα χειμώνες είτε αυτός είναι ο τελευταίος

Ο οποίος τώρα φθείρει το Τυρρηνικό πέλαγος στους βράχους που βρίσκονται απέναντι

- Να είσαι σοφή, στράγγισε το κρασί, μίκρυνε τις μακρινές σου προσδοκίες

Σε μια μικρή περίοδο. Ενώ μιλάμε ο ζηλιάρης χρόνος έχει ήδη πετάξει

Άδραξε την ημέρα, εμπιστευόμενη όσο το δυνατόν λιγότερο το μέλλον.

Odes 1.11

Tu ne quaesieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi	Don't ask (it's forbidden to know) what end
finem di dederint, Leuconoe, nec Babylonios	the gods have granted to me or you, Leuconoe. Don't play with Babylonian
temptaris numeros. ut melius, quidquid erit, pati.	fortune-telling either. How much better it is better to endure whatever will be!
seu pluris hiemes seu tribuit Iuppiter ultimam,	Whether Jupiter has allotted to you many more winters or this final one
quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare Tyrrhenum:	which even now wears out the Tyrrhenian sea on the rocks placed opposite
sapias, vina liques et spatio brevi	— be wise, strain the wine, and scale back your long hopes
spem longam reseces. dum loquimur, fugerit invida	to a short period. While we speak, envious time will have {already} fled
aetas: carpe diem, quam minimum credula postero.	Seize the day, trusting as little as possible in the future.