Εσένα, Χριστέ, δεν σε μισώ.

F. Pessoa (1888-1935)

Εσένα, Χριστέ, δεν σε μισώ ή σε υπολογίζω

Λιγότερο από τους άλλους θεούς που προηγήθηκαν από εσένα

Στην μνήμη της ανθρωπότητας.

Ούτε παραπάνω, ούτε λιγότερο είσαι παρά ένας ακόμα θεός.

Έχασες το Πάνθεον. Επειδή ήρθες

Πάρε την θέση σου στο Πάνθεον,

Αλλά πρόσεξε μη τυχόν προσπαθήσεις

Να πάρεις από τους άλλους θεούς αυτό που τους ανήκει!

Το λυπημένο σου πρόσωπο γεμίζει από οίκτο για

την στείρα θλίψη της παλιάς ανθρωπότητας:

Νέα ομορφιά της πρόσφερε,

Ναι, στο παλιό αβέβαιο Πάνθεον.

Αλλά μην αφήνεις τους πιστούς σου να σε εξυμνούν πάνω

Από άλλους και πρωιμότερους  θεούς που χρονολογούνται

Από την γέννηση τους ως παιδιά του Κρόνου

Ως κοντινότερο στην ίση καταγωγή των πραγμάτων.

Και ας συλλέγουν καλύτερες μνήμες

Του χάους, της αρχής, και της Νύχτας

Όπου οι θεοί δεν είναι τίποτα

Άλλο από αστέρια υποκείμενα στα καπρίτσια της Μοίρας!

Δεν είσαι παρά ένας ακόμα αιώνιος θεός ανάμεσα στους τόσους.

Δεν είσαι εσύ αλλά οι δικοί σου που μισώ, Ω Χριστέ-

Το Πάνθεον μας που αποφαίνει

πάνω τις αβέβαιες ζωές μας.

Ούτε μεγαλύτερος, ούτε μικρότερος από τους καινούργιους θεούς

Η σοβαρή μορφή σου, τόσο γεμάτη από πόνο

Έφερε κάτι που έλειπε από

την συντροφιά των θεών.

Επομένως κυβέρνησε ως ομότιμος των άλλων στον Όλυμπο,

Ή, αν το επιθυμείς, εδώ στην δυστυχισμένη γη

Πήγαινε, να σκουπίσεις τα δάκρυα

Της βασανισμένης ανθρωπότητας.

Αλλά μην αφήνεις τους ηλίθιους πιστούς σου να

Φράξουν στο όνομα σου την αιώνια πίστη

Μεγαλύτερων παρουσιών

Ή δικών σου συνεργατών.

Ναι αυτοί είναι που μισώ από τα βάθη της

Πεπεισμένης καρδιάς μου και δεν θα ακολουθήσω,

Αυτούς τους προληπτικούς ανίδεους

Στη γνώση των θεών.

You, Christ, I do not hate

You, Christ, I do not hate or estimate

Less than the other gods preceding you

In mankind's memory.

Not more nor less are you, but another god.

You missed the Panteon. Because you came

Take up your place within the Pantheon, 

But beware lest you try

To seize from other gods what is their due!

Your sad face fills with sympathy towards

The barren grief of old humanity:

New beauty it has brought,

Yes, to the old uncertain Pantheon.

But let your faithful not exalt you above

Other and earlier gods who dated back

By being Saturn's sons

Nearer the equal origin of things;

And may they gather better memories

Of chaos, the beginning, and of Night

Where the gods are no more

Than the stars subject to the whims of Fate!

You are but one eternal god too many.

It is not you but yours I hate, O christ-

Our Pantheon that rules

On our uncertain life.

No greater and no less than the new gods

Your sombre form so full of suffering

Brought something missing to 

The number of gods.

So reign as peer of others on Olympus,

Or, should you wish it, here on the sad earth

Go, wipe away the tears

Of suffering mankind.

But let your stupid worshippers not come

Blocking in your name the eternal worship

Of greater presences

Or partners of your own.

Yes, it is those I hate from the deep core

Of my believing breast and will not follow,

Those superstitious laymen

In knowledge of the gods.

Μετάφραση: Ιπτάμενος Ολλανδός