Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Η διαθήκη μου



Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.

Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός.

Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί – εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. 

Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες
ατελείωτες τις παρελάσεις
σ’ αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ’ όλα τ’ ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές στις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους.

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ’ αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία. 

Υστερόγραφο
Η διαθήκη μου πριν διαβαστεί
– καθώς διαβάστηκε –
ήταν ένα ζεστό άλογο ακέραιο.
Πριν διαβαστεί
όχι οι κληρονόμοι που περίμεναν
αλλά σφετεριστές καταπατήσαν τα χωράφια.

Η διαθήκη μου για σένα και για σε
χρόνια καταχωνιάστηκε στα χρονοντούλαπα
από γραφιάδες πονηρούς συμβολαιογράφους.
Αλλάξανε φράσεις σημαντικές
ώρες σκυμμένοι πάνω της με τρόμο
εξαφανίσανε τα μέρη με τους ποταμούς
τη νέα βουή στα δάση
τον άνεμο τον σκότωσαν –
τώρα καταλαβαίνω πια τι έχασα
ποιος είναι αυτός που πνίγει.

Και συ λοιπόν
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
από φωνή
από τροφή
από άλογο
από σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:
Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν. 

Από το Ποιείν 

9 σχόλια:

  1. εξαίρετος. άνθρωπος και πάνω απ' όλα ποιητής...

    μπράβο Ολλανδέ για την ανάρτηση...

    ίπταμαι και εγώ μαζί σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι όπως πετάνε τα πουλιά: βρίσκουν το ρεύμα και απλά κρατώντας σταθερά τα φτερά τους ίπτανται μέχρι να το αφήσουν για το επόμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αντίσταση σε ό,τι ή όποιον εκμηδενίζει κάθε αξιοπρέπεια, κάθε όνειρο, κάθε προοπτική, η δύναμη υπάρχει απλά κρύβεται μη τη βρούνε όσοι προσπάθησαν να την σκορπίσουν μαζί με τα χαρτιά της υπηρεσίας!!!

    την καληνύχτα μου ιπτάμενε, υπέροχες αναρτήσεις όπως πάντα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα Silena,

    get up, stand up, for your right! Υπέροχο τραγούδι και σχόλιο: "η δύναμη υπάρχει απλά κρύβεται μη τη βρούνε όσοι προσπάθησαν να την σκορπίσουν μαζί με τα χαρτιά της υπηρεσίας!!!" Να ποιοι είναι αυτοί που πνίγουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. 'Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν..'

    Και καλά αυτοί.. την δουλειά τους κάνουν.. Εμείς..; Μέχρι πότε θα την αγοράζουμε..; Και μάλιστα πανάκριβα..; (Ξε)πουλώντας την ίδια τη ζωή μας..;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν ξέρω Γιώργο, ελευθερία ανάπηρη, δημοκρατία ανάπηρη θέλω να νομίζω ότι φτάνει ο καιρός για το ΟΧΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ δυνατό και προφητικό. Καλή χρονιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλή χρονιά σε όλους ...και καλή λευτεριά!

    Συγνώμη για την καθυστέρηση αλλά ήμουν διακοπές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή μέσω email

Enter your email address:

Εγγραφή μέσω reader

Blog Widget by LinkWithin