Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γή, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα,
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -- σαν νεκρός -- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμό αυτόν θα μένει.
Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα».
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -- μη ελπίζεις --
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γή την χάλασες.
.jpg)
.jpg)
Γι' αυτό το ποίημα δεν φτάνουν τα λόγια..
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα αριστούργημα του Καβάφη..
Καλό βράδυ..
Καλησπέρα Έλενα και σ' ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι αριστούργημα.
Επαναλαμβανόμενα μοτίβα της ζωής μας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠλευρές του ψυχισμού..
Ανατομία Οδύνης
Και βέβαια Αριστούργημα, ένα από τα πολλά πετράδια του Καβάφη, που πονάει..
Κάπου εκεί ανάμεσα έχει να πει κάτι η ψυχανάλυση.
Καλό απόγευμα
Καλησπέρα Ρεγγίνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήναι πράγματι...
Ξέρεις σκεφτόμουν ίσως είναι επειδή ψάχνουμε έξω που τίποτα δεν αλλάζει. "Η πόλις θα σε ακολουθεί". Εμείς την ρημάξαμε αυτήν την πόλη με την ζωή μας, και έτσι την χαλάσαμε σ' όλη η γη. Πονάει ο Καβάφης...