Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

Ἂν δὲν μοῦ ῾δινες ποίηση Κύριε (Ν. Βρεττάκος)

Ἂν δὲν μοῦ ῾δινες ποίηση Κύριε

Ἂν δὲ μοῦ ῾δινες τὴν ποίηση, Κύριε,
δὲ θἄχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω.
Αὐτὰ τὰ χωράφια δὲ θἆταν δικά μου.
Ἐνῷ τώρα εὐτύχησα νἄχω μηλιές,
νὰ πετάξουνε κλώνους οἱ πέτρες μου,
νὰ γιομίσουν οἱ φοῦχτες μου ἥλιο,
ἡ ἔρημός μου λαό,
τὰ περιβόλια μου ἀηδόνια.

Λοιπόν; Πῶς σοῦ φαίνονται; Εἶδες
τὰ στάχυά μου, Κύριε; Εἶδες τ᾿ ἀμπέλια μου;
Εἶδες τί ὄμορφα ποὺ πέφτει τὸ φῶς
στὶς γαλήνιες κοιλάδες μου;
Κι᾿ ἔχω ἀκόμη καιρό!
Δὲν ξεχέρσωσα ὅλο τὸ χῶρο μου, Κύριε.
Μ᾿ ἀνασκάφτει ὁ πόνος μου κι᾿ ὁ κλῆρος μου μεγαλώνει.
Ἀσωτεύω τὸ γέλιο μου σὰν ψωμὶ ποὺ μοιράζεται.

Ὅμως,
δὲν ξοδεύω τὸν ἥλιό σου ἄδικα.
Δὲν πετῶ οὔτε ψίχουλο ἀπ᾿ ὅ,τι μοῦ δίνεις.
Γιατί σκέφτομαι τὴν ἐρμιὰ καὶ τὶς κατεβασιὲς τοῦ χειμῶνα.
Γιατί θἄρθει τὸ βράδι μου. Γιατί φτάνει ὅπου νἆναι
τὸ βράδι μου, Κύριε, καὶ πρέπει
νἄχω κάμει πρὶν φύγω τὴν καλύβα μου ἐκκλησιὰ
γιὰ τοὺς τσοπάνηδες τῆς ἀγάπης.

3 σχόλια:

  1. Ὅμως,
    δὲν ξοδεύω τὸν ἥλιό σου ἄδικα.
    Δὲν πετῶ οὔτε ψίχουλο ἀπ᾿ ὅ,τι μοῦ δίνεις.
    Γιατί σκέφτομαι τὴν ἐρμιὰ καὶ τὶς κατεβασιὲς τοῦ χειμῶνα.
    Γιατί θἄρθει τὸ βράδι μου. Γιατί φτάνει ὅπου νἆναι
    τὸ βράδι μου, Κύριε, καὶ πρέπει
    νἄχω κάμει πρὶν φύγω τὴν καλύβα μου ἐκκλησιὰ
    γιὰ τοὺς τσοπάνηδες τῆς ἀγάπης.

    Γειά σου Ι.Ο. ο Βρεττάκος έχει την δικιά του έκφραση μέσα στον ποιητικό κόσμο αυτό και μου αρέσει αρκετά .

    Καλό χειμώνα λοιπόν να έχουμε .

    Χαιρετώ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Τάσο,

    Ο Ν. Βρεττάκος είναι από τους αγαπημένους μου. Ο χειμώνας, και το βράδυ (γηρατειά και θάνατος) είναι οι καλύτεροι σύμβουλοι που μπορεί κάποιος να έχει. Ας μην ξεχνάμε ότι αρχή όλης της φιλοσοφίας είναι ο Θάνατος, όπως θα δεις και στην επόμενη ανάρτηση του Baudelaire.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καληνύχτα Ν. Βρεττακο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή μέσω email

Enter your email address:

Εγγραφή μέσω reader

Blog Widget by LinkWithin