Ποιητική

Μανώλης Αναγνωστάκης (1925-2005) 

- Προδίδετε πάλι την Ποίηση , θα μου πεις , 

Την ιερότερη εκδήλωση του Ανθρώπου 

Τη χρησιμοποιείται πάλι ως μέσον , 

υποζύγιον Των σκοτεινών επιδιώξεών σας 

Εν πλήρει γνώσει της ζημιάς που προκαλείται 

Με το παραδειγμά σας στους νεωτέρους . 

- Το τι δ ε ν πρόδωσες ε σ ύ να μου πεις 

Εσύ κι οι ομοιοί σου , χρόνια και χρόνια , 

Ενα προς ένα τα υπάρχοντά σας ξεπουλώντας 

Στις διεθνείς αγορές και τα λαικά παζάρια 

Και μείνατε χωρίς μάτια για να βλέπετε , 

χωρίς αφτιά Ν' ακούτε , με σφραγισμένα στόματα και δε μι- 

λάτε . Για ποια ανθρώπινα ιερά μας εγκαλείτε ; 

Ξέρω: κηρύγματα και ρητορείες πάλι , θα πεις . 

΄Ε ναι λοιπόν ! Κηρύγματα και ρητορείες . 

Σαν π ρ ό κ ε ς πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις 

Να μην τις παίρνει ο άνεμος . 

Πηγή

Το σκάκι

Μ. Αναγνωστάκης

Έλα να παίξουμε.

Θα σου χαρίσω την βασίλισσα μου

( Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη

Τώρα πια δεν έχω αγαπημένη )

Θα σου χαρίσω τους πύργους μου

( Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου

Έχουν πεθάνει καιρό πριν από μένα )

Κι ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου

Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τι τους θέλω;

( Τραβάνε μπρος , τυφλοί , χωρίς καν όνειρα ) 

Όλα , και τ’ άλογα μου θα σ’ τα δώσω

Μονάχα ετούτον τον τρελό μου θα κρατήσω

Που ξέρει μόνο σ’ ένα χρώμα να πηγαίνει

Δρασκελώντας τη μια άκρη ως την άλλη

Γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σου

Μπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικά

Αναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις.

Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα.