Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

F. Pessoa ( 1888-1935)

 
Ονειρεμένη ευχαρίστηση είναι ευχαρίστηση, αν και μέσα σ' ένα όνειρο.
Αυτό που υποθέτουμε για τους εαυτούς μας γινόμαστε,
                  Αν μ' ένα εστιασμένο μυαλό
                               Επιμένουμε στο να το πιστεύουμε.
Έτσι μην επικρίνετε τον τρόπο σκέψης μου
Σχετικά με τα πράγματα, τα όντα, και την μοίρα.
                                         Γιατί τον εαυτό μου τον δημιουργώ όσο
                       Δημιουργώ για τον εαυτό μου.
Έξω από εμένα, αδιάφορη για το τι εγώ σκέφτομαι,
Η μοίρα εκπληρώνεται. Αλλά εγώ εκπληρώνω τον εαυτό μου
       Μέσα στα στενά όρια
                                       Αυτού που μου έχει δοθεί ως δικό μου.

30 Ιανουαρίου 1927
Fernado Pessoa (Ρικάρντο Ρέις)



Dreamed pleasure is pleasure, albeit in a dream.
What we suppose of ourselves we become,
                                           If with a focused mind
                                                  We persist in believing it.
So do not censure my way of thinking
About things, beings, and fate.
                                    For myself I create as much
                                        As I create for myself.
Outside me, indifferent to what I think,
Fate is fulfilled. But I fulfill myself
                                            Within the small ambit
                                         Of what is given to me as mine.

30 January 1927
Fernado Pessoa (Ricardo Reis)

13 σχόλια:

  1. "What we suppose of ourselves we become,

    If with a focused mind
    We persist in believing it..."

    "Outside me, indifferent to what I think,
    Fate is fulfilled."

    Τι να σχολιάσω?
    Τιποτα δεν λέω.

    Πρόσεχε λοιπόν που στρέφεις την Προσοχή σου, λέει και ο ποιητής/μύστης....

    Καλημέρα Ιπτάμενε!
    Το ποίημα του Πεσσόα
    ήρθε την ώρα που το χρειαζόμουνα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κι εμείς
    στο κέντρο του κόσμου μας
    συνειδητοποιούμε
    πως δεν είμαστε
    το κέντρο του κόσμου!
    συνειδητοποιούμε
    πως ο κόσμος που φτιάξαμε είναι δημιούργημα δικό μας
    και άρα να μην υπάρχει για κανέναν άλλο παρά μόνον για μας
    ναι
    έχουμε τη δύναμη της δημιουργίας ενός δικού μας κόσμου
    ναι
    έχουμε το νου να βγούμε από τα όρια

    καλησπέρα ιπτάμενε, να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα Πεταλούδα,
    πρόσεχε που στρέφεις την προσοχή σου, λοιπόν ;-)
    Χαίρομαι που σου άρεσε.

    Καλησπέρα και σε σένα Silena,
    όμορφα το θέτεις:
    "κι εμείς
    στο κέντρο του κόσμου μας
    συνειδητοποιούμε
    πως δεν είμαστε
    το κέντρο του κόσμου!"
    Όσο απλό ή ίσως τετριμμένο να φαίνεται, είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα συνειδητοποίησης. Σπάμε όρια τα οποία στην ουσία δεν υπήρχαν ποτέ: μπορούμε να δημιουργήσουμε το εαυτό μας και τον κόσμο· αλλά πάντα μέσα στα όρια των πραγμάτων τα οποία μας δόθηκαν ως δικά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εκπληρώνω τον εαυτό μου

    Γη της Επαγγελίας ο τόπος μας, ο εσωτερικός μας τόπος.

    Σε χρόνο α-χρονο τα φυτά μεγαλώνουν, βγάζουν καρπούς, συνεχίζει να βρέχει, μη φοβάσαι.

    Και εκείνος με τη ντροπή του; Πότε θα ελευθερωθεί και το φύλλο συκής δεν θα είναι αφόρητο βάρος;

    Εκείνη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Την καλησπέρα μου Athinastra,
    Όμορφα συνοψίζεις, αλλά όπως συνήθως στα σχόλια σου υπάρχει κάτι που δεν κατανοώ, αργόστροφος γαρ ;-)
    τι εννοείς ακριβώς με την ντροπή; και από ποιο στίχο του ποιήματος προκύπτει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η ντροπή στη συγκεκριμένη περίπτωση ως συναίσθημα οδυνηρό καθώς υποδηλώνει ανεπάρκεια είναι αιτία της μη εκπλήρωσης. Ασφαλώς δεν προκύπτει από συγκεκριμένο στίχο αλλά προέκυψε από την παραγωγική διαδικασία του νου και της νόησης όταν το διάβασα, σκέψεις που πιο καλά να μην εκφράζονται; Έκανα λάθος που σας τις έγραψα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μα όχι φυσικά!
    Καλά κάνετε και αφήνετε την διαδικασία της σκέψης σας ελεύθερη και ακόμα καλύτερα που την εκφράζετε.
    Ρώτησα, γιατί δεν μπόρεσα να την παρακολουθήσω.

    Υπονοείτε φαντάζομαι, το αίσθημα ανεπάρκειας; Το ότι νιώθουμε ότι δεν είμαστε ολοκληρωμένοι;
    Αν το κατανόησα σωστά, τότε αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από το εκ γενετής ένστικτο της εξέλιξης. Και αυτό σίγουρα ανήκει στα πράγματα τα οποία μας έχουν δοθεί ως δικά μας, ώστε να μπορέσουμε να εκπληρώσουμε τον εαυτό μας.
    Αν πάλι δεν το κατανόησα σωστά, είμαι ανοιχτός σε περαιτέρω σχολιασμό... :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ναι,μιλώ για το «προπατορικό αμάρτημα» που τρέφει προκαταλήψεις και στερεότυπα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Λέτε από ευγένεια "ναι", αν και πάλι δεν κατανόησα καλώς...
    Συμφωνώ όμως μαζί σας ως προς τις επιπτώσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ιπτάμενε, καλησπέρα, μπορείς να μου δώσεις ένα email να σου στείλω κάτι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλησπέρα Γιώργο,
    Πάνω-πάνω στο μενού πήγαινε στον Ιπτάμενο Ολλανδό και από εκεί επέλεξε Επικοινωνία.
    Θα βρεις το ημέηλ μου εκεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μάλιστα. θέλω να σας απαντήσω. Ας πούμε λοιπόν πως σύμφωνα με τον Αριστοτέλη(τυχαία επιλογή)τα πάντα έχουν ένα τέλος, το σύκο τη συκιά, έναν εσωτερικό στόχο που πρέπει να επιτευχθεί.
    Ο άνθρωπος; στην περίπτωση της ανθρώπινης ζωής; Θαρρώ πως το ποίημα δίνει μια απάντηση. Θέλοντας όμως να πάω παρακάτω, τι είναι εκείνο που εμποδίζει την πορεία(οποιαδήποτε πορεία), υπέθεσα πως στην προσπάθεια σου (αγαπητέ εαυτέ)να απαλλαχτείς από εγωισμούς έγινες ο ίδιος ένα μεγάλο ΕΓΩ, που περπατά και κάνει εκκωφαντικό θόρυβο, τα δάχτυλά σου μάκρυναν τόσο που μπορείς να ψηλαφίσεις το φεγγάρι, μα τα μαλλιά και τα γένια σου παρασύρουν στο διάβα σου ολόκληρες πολιτείες. ΕΓΩ τιτάνας. Απέκτησες ένα σωρό ιδιότητες ωστόσο είσαι εκείνος που υπηρετεί τη φαντασία σου χωρίς ίχνος φαντασίας.
    Ας είναι, ίσως με λίγα λόγια, για κάποιους η τέλεια ευτυχία του αρμονικού, να είναι το κλειδί, ενώ άλλοι να θεωρούν πως δεν υπάρχει λόγος να βρουν κανένα κλειδί διότι πολύ απλά δεν υπάρχει, δεν έχει καν λόγο ύπαρξης. Λυπάμαι αν σας κούρασα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ναι αυτό που περιγράφετε είναι πράγματι ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην πορεία κάθε ανθρώπου. Μαζί με άλλα βέβαια όπως η άγνοια και η τεμπελιά για παράδειγμα. Βλέπετε μας έχει δοθεί η ικανότητα να μπορούμε να εξετάζουμε τα πράγματα, με αποτέλεσμα αν το κάνουμε σοβαρά να ανακαλύπτουμε αλήθειες για αυτά τα πράγματα.

    Πολύ ενδιαφέρουσα βρήκα και την τελευταία σας πρόταση, σχετικά με το κλειδί.
    Αλλά θα ήθελα να προσθέσω ακόμα μια εναλλακτική: ίσως να υπάρχουν τόσα κλειδιά όσοι και άνθρωποι. Και ίσως δεν τα βρίσκεις, αλλά σε βρίσκουν. Βλέπετε όλα είναι δρόμος.

    Την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή μέσω email

Enter your email address:

Εγγραφή μέσω reader

Blog Widget by LinkWithin