Να διακρίνεις -
οι διακρίσεις είναι ότι καλύτερο - κι εγώ αυτό κάνω.
Αλλά να προσέξεις γιατί οι διακρίσεις
είναι λεγεώνα όπως οι διάβολοι.
Και ποια λεγεώνα θα 'βγει στη φύλαξη
ενώ το καλό είναι ένα;
Να -γι' αυτό- σε κάθε περίπτωση εγώ προκρίνω
αντίς για τη διάνοια τη συντριβή.
Και να θυμάσαι:
Πάνω στη σχεδία η διάνοια είναι εμπόδιο
και η πολυμάθεια είναι βλακεία.
Πάνω στη σχεδία χρειάζεται
η γλώσσα της σχεδίας.
Πάνω στα ξύλα της το παγόνι της γνώσης
κλείνει την ουρά.
Έχε φόβο και ζήσε πάνω στα ξύλα μου μουντά
Αυτό το μουντά - είναι μεγάλη ουσία.
Τι σε πειράζει κι αν δε ζήσεις για ένα μεσουράνημα;
Και τι σε νοιάζει να κρυφτείς σαν το φεγγάρι;
Δικά μου ξύλα κάτω απ' το φεγγάρι κυβερνάς.
Τα ξύλα μου και τα γράμματα θέλουν ξυπόλυτη αντρεία.
Για να σ' το πω σωστά
αυτά τα δύο για να πατηθούν
θέλουν τέλεια αγραμματοσύνη.
Το χελιδόνι με τέλεια αγραμματοσύνη τρύπησε τη σκέψη.
ΥΓ. Από το "Σύσσημον ή τα Κεφάλαια". Απαλλοτριωμένο από το πρτφ.
.jpg)
Γειά σου Ιπτάμενε.Σε τούτη την ανάρτηση σε έχασα,δεν μπορώ να σε παρακολουθήσω.Πάντως θα γράψω κάτι που ίσως είναι και βλακεία.Αν στην συγκεκριμένη περίπτωση χρειάζεται η γλώσσα της σανίδας επιβάλεται να την μάθεις.Όμως μια σειρά απο αντίστοιχες καταστάσεις θα σε κάνουν να μάθεις διάφορες γλώσσες,όπως ας πούμε του αέρα η του χώματος.Περνώντας απο διαδοχικές τέτοιες καταστάσεις δεν αποκτάς και πολυμάθεια;Μήπως είναι απαραίτητη η ανδρεία για να σε οδηγήση στην πολυμάθεια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο μυαλό του ποιητή δεν μπορούμε να μπούμε αδελφέ, οπότε κάθε ανάλυση διακινδυνεύει να είναι και βλακεία όπως σωστά λες. Ωστόσο αυτό δεν πρέπει να μας αποτρέπει από το να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τι θέλει να πει ο ποιητής και γιαυτό χαίρομαι ιδιαίτερα που προσπαθείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ με την άποψη σου ότι οι διάφορες καταστάσεις που ζούμε σου δίνουν εμπειρίες και επομένως κατά κάποιο τρόπο πολυμάθεια. Ακόμα ότι χρειάζεται ανδρεία για να γίνεις πολυμαθής. Όμως για να μάθεις να ζεις πραγματικά χρειάζεται μεγαλύτερη ανδρεία.
Χρήσιμη η πολυμάθεια οπωσδήποτε, για να αποφεύγεις κινδύνους και να μπορείς να επιβιώνεις, χρήσιμη για να γίνεις κάτι μεγάλο και ξακουστό, όμως άχρηστη ως προς τη πραγματική Ζωή που δεν είναι η δικιά μας προσωπική ζωή, αλλά η Ζωή στην ολότητά της.
Η δικιά μου ερμηνεία/βλακεία είναι καταρχήν ότι η πολυμάθεια δεν είναι ο σκοπός. Ίσα - ίσα αυτό που θέλει (κατά την άποψη μου) να τονίσει είναι ότι η πολυμάθεια είναι επικίνδυνη πάνω στην σανίδα της Ζωής.
Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ γνώσης και σοφίας. Η γνώση είναι πάντα παρελθόν και αν την χρησιμοποιείς για να κατανοήσεις το παρόν έχεις χάσει το παιχνίδι της Ζωής. Η σοφία ερμηνεύει το τώρα με την βοήθεια της αγραμματοσύνης, δηλαδή γνωρίζοντας ότι δεν γνωρίζει τίποτα. Είναι ένα είδος ευφυΐας που δεν προσκολλάται στο παρελθόν. Η σκέψη είναι πάντα μνήμη και ως τέτοια είναι παρελθόν. Επομένως αυτή η ευφυΐα δεν είναι η σκέψη. Είναι ένα είδος διαρκώς ανανεώσιμο που βασίζεται σε μία και μόνο γνώση: ότι δεν ξέρει τίποτα και χαίρεται απλά που υπάρχει. Γιαυτό ο ποιητής μας προτείνει αντί για την διάνοια την συντριβή και γιαυτό τελικά "το χελιδόνι με τέλεια αγραμματοσύνη τρύπησε τη σκέψη."
Δεν ξέρω αν βγάζω νόημα. Αλλά έχω ως υπεράσπιση μου ότι αυτό που λέει ένα ποίημα ποτέ δεν θα μπορέσει να αποδοθεί με χιλιάδες σελίδες πεζού λόγου.
Τα ίδια ακριβώς συμπεράσματα βγάζω διαβάζοντας και στην Αγ. Γραφή την παραβολή της έκπτωσης του ανθρώπου από τον παράδεισο επειδή έφαγε τον απαγορευμένο καρπό του δέντρου της γνώσης.
Να έχεις μια όμορφη και προπάντων χαρούμενη μέρα.