G. Apolinnaire

Guillaume Apolinnaire (1880-1918)

Επιτέλους ελευθερώθηκα
Απ' όλα τα φυσικά πράγματα

Μπορώ να πεθάνω
Και να μην αμαρτάνω πια

Και αυτά που κανένας δεν έχει αγγίξει
Τα έχω αγγίξει, τα έχω ψηλαφίσει

Και έχω διεισδύσει όλα αυτά που κανένας 
Δεν μπορεί με τίποτα να φανταστεί

Έχω συχνά στοχαστεί
Ακόμη και αυτήν την ίδια αστάθμητη ζωή

Μπορώ να πεθάνω μ' ένα χαμόγελο.

Συνηθίστε τον εαυτό σας όπως εγώ
στα θαύματα που σας κάνω γνωστά

Στην καλοσύνη που θα κυριαρχήσει, 
Στη θλίψη που αντέχω

Και θα γνωρίσετε το μέλλον. 

Je me suis enfin détaché
De toutes choses naturelles
Je peux mourir et non pécher
Et ce que l’on n’a jamais touché
Je l’ai touché, je l’ai palpé

 Et j’ai scruté tout ce que nul
Ne peut en rien imaginer
Et j’ai soupesé maintes fois
Même la vie impondérable
Je peux mourir en souriant

Habituez-vous comme moi
A ces prodiges que j’annonce
A la bonté qui va régner
A la souffrance que j’endure
Et vous connaîtrez l’Avenir

Απόσπασμα από το ποίημα "Les Collines"  όπως βρίσκεται στον τάφο του ποιητή. Ολόκληρο το ποίημα (στα γαλλικά) εδώ.

Φωτογραφία από την πρωτότυπη συλλογή του Apolinnaire με τίτλο 'Calligrammes' (1918). Τα τρία αυτά ποιήματα έχουν τον τίτλο: "Καρδιά, στέμμα, καθρέφτης"

Πάνω αριστερά (με το σχήμα καρδιάς): "Η καρδιά μου μοιάζει με φωτιά ανεστραμμένη." (Mon cœur pareil à une flamme renversée)

Πάνω δεξιά (με το σχήμα του στέμματος): "Οι βασιλιάδες που πεθαίνουν εναλλάξ ξαναγεννιούνται στην καρδιά των ποιητών." (Les rois qui meurent tour à tour renaissent au cœur des poètes.)

Κάτω (με το όνομα του στο κέντρο): "Σε αυτόν τον καθρέφτη είμαι εσώκλειστος, ζωντανός και αληθινός όπως φανταζόμαστε ότι είναι οι άγγελοι και όχι όπως είναι οι αντανακλάσεις." (Dans ce miroir je suis enclos vivant et vrai comme on imagine les anges et non comme sont les reflets.)

Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση (στα γαλλικά) εδώ.