ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ

  Αναστάσιος-Παντελεήμων Λειβαδίτης (20 Απριλίου 1922 -30 Οκτωβρίου 1988)

 

Αν άρχιζε ο Θεός μια μέρα να μετράει όσα έφτιαξε,
άστρα, πουλιά, σπόρους, βροχές, μητέρες, λόφους,
θα τέλειωνε ίσως κάποτε. Εγώ κάθομαι εδώ, ολομόναχος,
μέσα σε τούτο το υγρό υπόγειο, έξω βρέχει,
και μετράω τα σφάλματα που έκανα, τις μάχες που έδωσα,
τις δίψες, τις παραχωρήσεις,
μετράω τις κακίες μου, κάποτε θαυμαστές, τις καλοσύνες μου
συχνά επηρμένες, μετράω, μετράω, δίχως ποτέ μου
να τελειώνω ― α, εσείς,
εσείς ταπεινώσεις, αλτήρες της ψυχής μου,
βαθύ, θρεπτικό ψωμί, αιώνιε πόνε μου,
όλη η δροσιά του μέλλοντος τραγουδάει μες στις κλειδώσεις μου
την ίδια ώρα που μου στρίβει το λαρύγγι η πείνα χιλιάδων
φτωχών προγόνων,
κι ω ήττες, συντρόφισσές μου, που μέσα σε μια στιγμή
με λυτρώσατε απ’ τους αιώνιους φόβους της ήττας.
Είμαι κι εγώ ένας Θεός μες στο δικό του σύμπαν, σε τούτο
το υγρό υπόγειο, έξω βρέχει,
ένα σύμπαν ανεξιχνίαστο κι ανεξάντλητο κι απρόβλεπτο,
ένας Θεός καθόλου αθάνατος,
γι’ αυτό και τρέμοντας από έρωτα για κάθε συγκλονιστική
κι ανεπανάληπτη στιγμή του.

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ “ΠΟΙΗΣΗ Α΄” 

Από το ιστολόγιο του Γ. Σαρρή μαζί με μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Με αφορμή την ημέρα του θανάτου ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές, του Τάσου Λειβαδίτη.

Αυτό θέλω να τους πω

Αναρωτιέμαι: γιατί να συζητάω μαζί τους;

Ψωνίζουν τη γνώση για να την πουλήσουν.

Θέλουν να μάθουν πού υπάρχει γνώση φτηνή

Που να μπορούνε ακριβά να την πουλήσουν. 

Γιατί να ενδιαφερθούν να γνωρίσουν ό,τι

ενάντια στην αγοραπωλησία μιλάει;

Θέλουνε να νικήσουν.

Στη νίκη ενάντια τίποτα δε θέλουνε να ξέρουν.

Δε θέλουνε άλλοι να τους καταπιέζουν,

Θέλουνε να καταπιέζουν οι ίδιοι.

Δε θέλουνε την πρόοδο.

Θέλουνε την υπεροχή.

Πειθαρχούν σ' όποιον

τους υπόσχεται πως θα μπορούνε να διατάζουν.

Θυσιάζονται

για να μπορέσει να μείνει όρθιος ο βωμός της θυσίας.

Τι να τους πω, σκέφτηκα. 

Αυτό θέλω να τους πω, αποφάσισα.

Δύο Είδη Νοημοσύνης

Jalal ad-Dīn Muhammad Rumi (1207 - 1273)

 

Δύο Είδη Νοημοσύνης

Υπάρχουν δύο είδη νοημοσύνης: Η μία αποκτιέται

όταν το παιδί στο σχολείο αποστηθίζει γεγονότα και ιδέες

από βιβλία και από αυτά που λέει ο δάσκαλος,

μαζεύοντας πληροφορίες από τις παραδοσιακές επιστήμες

καθώς και από νέες επιστήμες.

Με τέτοια νοημοσύνη ανατέλλεις στον κόσμο.

Κατατάσσεσαι μπροστά ή πίσω από άλλους

ανάλογα με την ικανότητα σου στο να παρακρατάς

πληροφορίες. Κάνεις τη βόλτα σου με  αυτή τη νοημοσύνη

μέσα και έξω από πεδία της γνώσης, παίρνοντας πάντα περισσότερες

σημειώσεις πάνω στις διατηρημένες σου πλάκες.

Υπάρχει ένα άλλο είδος πλάκας, ένα είδος

ήδη ολοκληρωμένο και διατηρημένο μέσα σου.

Μια πηγή που πλημμυρίζει την δεξαμενή της. Μια φρεσκάδα

στο κέντρο του στήθους. Αυτή η άλλη νοημοσύνη

δεν ωχριά ούτε λιμνάζει. Είναι υγρό,

και δεν κινείται από έξω προς τα μέσα

μέσω υδραυλικών αγωγών μάθησης.

Αυτή η δεύτερη γνώση είναι ένα συντριβάνι

από μέσα σου, κινούμενο προς τα έξω.

Two Kinds of Intelligence

There are two kinds of intelligence: One acquired,
as a child in school memorizes facts and concepts
from books and from what the teacher says,
collecting information from the traditional sciences
as well as from the new sciences.

With such intelligence you rise in the world.
You get ranked ahead or behind others
in regard to your competence in retaining
information. You stroll with this intelligence
in and out of fields of knowledge, getting always more
marks on your preserving tablets.

There is another kind of tablet, one
already completed and preserved inside you.
A spring overflowing its springbox. A freshness
in the center of the chest. This other intelligence
does not turn yellow or stagnate. It's fluid,
and it doesn't move from outside to inside
through the conduits of plumbing-learning.

This second knowing is a fountainhead
from within you, moving out.

Mathnawi IV:1960-1968

Mevlâna Jalâluddîn Rumi 

ΥΓ. Εδώ ένα ποίημα του στα αγγλικά