Ο καημός του θανάτου τόσο με πυρπόλησε,
που η λάμψη μου
επέστρεψε στον ήλιο.
Κείνος με πέμπει τώρα μέσα στην τέλεια σύνταξη
Κείνος με πέμπει τώρα μέσα στην τέλεια σύνταξη
της πέτρας και του αιθέρος.
Λοιπόν, αυτός που γύρευα, ε ί μ α ι.
Ω λινό καλοκαίρι, συνετό φθινόπωρο
Λοιπόν, αυτός που γύρευα, ε ί μ α ι.
Ω λινό καλοκαίρι, συνετό φθινόπωρο
Χειμώνα ελάχιστε.
Η ζωή καταβάλλει τον οβολό του φύλλου της ελιάς
Και στη νύχτα μέσα των αφρόνων μ' ένα μικρό τριζόνι
Η ζωή καταβάλλει τον οβολό του φύλλου της ελιάς
Και στη νύχτα μέσα των αφρόνων μ' ένα μικρό τριζόνι
κατακυρώνει πάλι το νόμιμο του Ανέλπιστου.
.jpg)
.jpg)
Λοιπόν, αυτός που γύρευα, ε ί μ α ι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρώ αυτή τη φράση μοναδικά λυτρωτική.
Ανεξάρτητα του πως περιγράφει κανείς μας το "είμαι", είναι πολύ σημαντικό, θεμελιώδες θα έλεγα, να το έχει γνωρίσει και αποδεχθεί.
Για τον ποιητή τι να πω εγώ.
Καλή σου Κυριακή
:-)
Καλημέρα Βάσσια και καλή εβδομάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Λοιπόν, αυτός που γύρευα, ε ί μ α ι."
Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για να φτάσουμε εκεί που είμαστε ήδη.
Ή αλλιώς ενώ ήδη είμαστε ελεύθεροι έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μέχρι να ελευθερωθούμε...
Για τον ποιητή ποιος θα πει βρε Βάσσια, εγώ; :))
Κάποιοι είναι αυτοί που έγιναν και άλλοι αυτό που δεν έγιναν...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα αδελφέ,
ΑπάντησηΔιαγραφή...που να τους μείνει καιρός να είναι...
κι όμως πάντα πίστευα από τότε που έμαθα να μαθαίνω, ότι εκείνοι που δεν έγιναν, είναι πολύ πιο αληθινοί από πολλούς που έγιναν.
ΑπάντησηΔιαγραφήα!έτσι το εννοείς, νόμισα ότι οι άλλοι αναπολούν τα χαμένα όνειρα, ζουν στο παρελθόν... είπαμε αργόστροφος...:)
ΑπάντησηΔιαγραφή