I walked on a path

Περπάτησα σε ένα μονοπάτι μέσα στη ζούγκλα

Το οποίο ένας ελέφαντας είχε φτιάξει,

Και γύρω μου απλώνονταν μια μπλεγμένη άγρια φύση.

Η φωνή της ερήμωσης γεμίζει την μακρινή πεδιάδα.

Και η πόλη είναι θορυβώδης με τις καμπάνες ενός ψηλού ναού.

Πέρα από την ζούγκλα είναι τα μεγάλα όρη,

Ήρεμα και καθαρά.

Στο φόβο της Ζωής

Δημιουργείται ο πειρασμός της θλίψης.

Περιόρισε την ζούγκλα-όχι απλά ένα δέντρο,

Γιατί η Αλήθεια επιτυγχάνεται

Παραμερίζοντας όλα αυτά που έχεις σπείρει.

Και τώρα περπατώ με τον ελέφαντα.

I walked on a path through the jungle

Which an elephant had made,

And about me lay a tangle of wilderness.

The voice of desolation fills the distant plain.

And the city is noisy with the bells of a tall temple.

Beyond the jungle are the great mountains,

Calm and clear.

In the fear of Life

The temptation of sorrow is created.

Cut down the jungle-not one mere tree,

For Truth is attained

By putting aside all that you have sown.

And now I walk with the elephant.

Ευχαριστώ τον φίλο Γ. Στεφανάκη που μου υπέδειξε αυτό το ποίημα. Αξιέπαινη και η προσπάθεια του να το τραγουδήσει και να το μελοποιήσει. Μπορείτε να ακούσετε λίγο από κάποια τραγούδια του δίσκου του στο YouTube channel του.

Τα Αντικλείδια

Η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.

Πολλοί κοιτάζουν μέσα χωρίς να βλέπουν

τίποτα και προσπερνούν. Όμως μερικοί

κάτι βλέπουν, το μάτι τους αρπάζει κάτι

και μαγεμένοι πηγαίνουν να μπουν.

Η πόρτα τότε κλείνει. Χτυπάνε μα κανείς

δεν τους ανοίγει. Ψάχνουν για το κλειδί.

Κανείς δεν ξέρει ποιος το έχει. Ακόμη

και τη ζωή τους κάποτε χαλάνε μάταια

γυρεύοντας το μυστικό να την ανοίξουν.

Φτιάχνουν αντικλείδια. Προσπαθούν.

Η πόρτα δεν ανοίγει πια. Δεν άνοιξε ποτέ

για όσους μπόρεσαν να ιδούν στο βάθος.

Ίσως τα ποιήματα που γράφτηκαν

από τότε που υπάρχει ο κόσμος

είναι μια ατέλειωτη αρμαθιά αντικλείδια

για ν' ανοίξουμε την πόρτα της Ποίησης.

Μα η Ποίηση είναι μια πόρτα ανοιχτή.

(Τα Αντικλείδια, 1988)

Γ. Παυλόπουλος

Ευχαριστώ την Πεταλούδα που μου το έστειλε σαν σχόλιο στο άλλο ιστολόγιο.

"East Coker" from "The Four Quartets" (III)

 III.

Ω σκότος σκότος σκότος. Όλοι πάνε στο σκότος.

Οι κενοί διαστρικοί χώροι, το κενό μέσα στο κενό,

Οι καπετάνιοι, έμποροι τραπεζίτες, διαπρεπείς άνθρωποι των γραμμάτων,

Οι γενναιόδωροι προστάτες των τεχνών, τα δημόσια πρόσωπα και οι κυβερνήτες,

Εξέχοντες δημόσιοι λειτουργοί, πρόεδροι πολλών επιτροπών,

Βιομηχανικοί άρχοντες και ασήμαντοι εργολάβοι, όλοι πάνε στο σκότος,

Και σκοτάδι ο Ήλιος και Φεγγάρι¹, και το Αλμανάκ του Γκόθα²,.

Και τα Νέα του Χρηματιστηρίου και ο Κατάλογος των Διευθυντών,

Και κρύα η αίσθηση και χαμένο το κίνητρο της δράσης.

Και όλοι μας πάμε μαζί τους, στην σιωπηλή κηδεία,

την κηδεία του Κανένα, γιατί δεν υπάρχει κανένας για να θάψουμε.

Είπα στην ψυχή μου, να είσαι ακίνητη, και άφησε το σκότος να έρθει πάνω σου

Το οποίο θα είναι το σκότος του Θεού. Όπως σ' ένα θέατρο,

Σβήνουν τα φώτα, για να αλλάξει το σκηνικό

Με μια υπόκωφη βοή των φτερών, με μια κίνηση του σκότους πάνω σε σκότος,

Και γνωρίζουμε ότι οι λόφοι και τα δέντρα, το μακρινό πανόραμα

Και την έντονα επιβλητική πρόσοψη όλα θα κυλήσουν μακρυά-

Ή όπως όταν ένας υπόγειος σιδηρόδρομος, στο τούνελ, σταματά για πολύ ανάμεσα σε στάσεις

Και οι συζητήσεις γίνονται εντονότερες και σιγά σιγά σβήνουν για να γίνουν ησυχία

Και βλέπεις πίσω από κάθε πρόσωπο το πνευματικό κενό να βαθαίνει

Αφήνοντας μόνο τον αυξανόμενο τρόμο του τίποτα για να σκεφτεί

Ή όταν, υπό την επήρεια του αιθέρα, το μυαλό έχει συνείδηση, αλλά συνείδηση του τίποτα-

Είπα στην ψυχή μου, να είσαι ακίνητη, και περίμενε χωρίς ελπίδα

Γιατί η ελπίδα θα είναι ελπίδα για λάθος πράγμα. Περίμενε χωρίς αγάπη

Γιατί η αγάπη θα είναι αγάπη για το λάθος πράγμα. Υπάρχει ακόμα η πίστη

Αλλά η πίστη και η αγάπη και η ελπίδα είναι όλα στην αναμονή.

Αναμονή χωρίς σκέψη, γιατί δεν είσαι έτοιμος για σκέψη:

Έτσι το σκότος θα γίνει το φως, και η ηρεμία ο χορός.

Ψίθυρος από τρεχούμενα ρέματα, και χειμωνιάτικη αστραπή.

Το άγριο θυμάρι αόρατο και η άγρια φραουλιά,

Το γέλιο στον κήπο, αντήχησε έκσταση

Όχι χαμένη, αλλά απαιτητική, δείχνοντας την αγωνία

Του θανάτου και της γέννησης.

Λέτε ότι επαναλαμβάνω

Κάτι που έχω πει και πριν. Θα το πω πάλι,

Να το πω πάλι; Για να φτάσετε εκεί,

Για να φτάσετε εκεί που είστε, να φτάσετε από εκεί που δεν είστε,

Πρέπει να πάτε από ένα δρόμο όπου δεν υπάρχει έκσταση.

Για να φτάσετε σ' αυτό που δεν γνωρίζετε

Πρέπει να πάτε από ένα δρόμο που είναι ο δρόμος της άγνοιας.

Για να κατέχετε αυτό που δεν κατέχετε

Πρέπει να πάτε από το δρόμο της στέρησης.

Για να φτάσετε σε αυτό που δεν είστε

Πρέπει να πάτε μέσω του δρόμου στον οποίο δεν είστε.

Και αυτό που δεν γνωρίζετε είναι το μόνο πράγμα που γνωρίζετε

Και αυτό που σας ανήκει είναι αυτό που δεν σας ανήκει

Και εκεί που είστε είναι εκεί που δεν είστε.

¹ Ήλιος και Φεγγάρι: Πρόκειται για το γνωστό κινέζικο βιβλίο Yi Jing (ήλιος και φεγγάρι) ή I Ching (το βιβλίο των μεταβολών) Δες εδώ: http://www.yijing.nl/i_ching/index.html

² Αλμανάκ του Γκόθα: Πρόκειται για ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1763 και αποτελεί κατάλογο όλων των ευγενών και βασιλιάδων της Ευρώπης. Για περισσότερες πληροφορίες δες εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/Almanach_de_Gotha

 

ΙΙΙ.*

O dark dark dark. They all go into the dark,

The vacant interstellar spaces, the vacant into the vacant,

The captains, merchant bankers, eminent men of letters,

The generous patrons of art, the statesmen and the rulers,

Distinguished civil servants, chairmen of many committees,

Industrial lords and petty contractors, all go into the dark,

And dark the Sun and Moon, and the Almanach de Gotha

And the Stock Exchange Gazette, the Directory of Directors,

And cold the sense and lost the motive of action.

And we all go with them, into the silent funeral,

Nobody's funeral, for there is no one to bury.

I said to my soul, be still, and let the dark come upon you

Which shall be the darkness of God. As, in a theatre,

The lights are extinguished, for the scene to be changed

With a hollow rumble of wings, with a movement of darkness on darkness,

And we know that the hills and the trees, the distant panorama

And the bold imposing facade are all being rolled away—

Or as, when an underground train, in the tube, stops too long between stations

And the conversation rises and slowly fades into silence

And you see behind every face the mental emptiness deepen

Leaving only the growing terror of nothing to think about;

Or when, under ether, the mind is conscious but conscious of nothing—

I said to my soul, be still, and wait without hope

For hope would be hope for the wrong thing; wait without love

For love would be love of the wrong thing; there is yet faith

But the faith and the love and the hope are all in the waiting.

Wait without thought, for you are not ready for thought:

So the darkness shall be the light, and the stillness the dancing.

Whisper of running streams, and winter lightning.

The wild thyme unseen and the wild strawberry,

The laughter in the garden, echoed ecstasy

Not lost, but requiring, pointing to the agony

Of death and birth.

You say I am repeating

Something I have said before. I shall say it again,

Shall I say it again? In order to arrive there,

To arrive where you are, to get from where you are not,

You must go by a way wherein there is no ecstasy.

In order to arrive at what you do not know

You must go by a way which is the way of ignorance.

In order to possess what you do not possess

You must go by the way of dispossession.

In order to arrive at what you are not

You must go through the way in which you are not.

And what you do not know is the only thing you know

And what you own is what you do not own

And where you are is where you are not.

* You can read the whole poem (in english) here:http://oedipa.tripod.com/eliot-2.html

Ο Φύλακας του πρόβατου ΙΙ

Η ματιά μου είναι καθαρή σαν ενός ηλιοτρόπιου.

Είναι συνήθεια μου να περπατάω τους δρόμους

Κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά

Και μερικές φορές κοιτάζοντας πίσω μου,

Και ότι βλέπω κάθε στιγμή

Είναι ότι δεν είδα πριν,

Και είμαι πολύ καλός στο να παρατηρώ πράγματα.

Είμαι ικανός να νιώθω τον ίδιο θαυμασμό

Που θα ένιωθε ένα νεογέννητο παιδί

Αν παρατηρούσε ότι είχε πραγματικά και αληθινά γεννηθεί.

Νιώθω κάθε στιγμή ότι έχω μόλις γεννηθεί

Σ' έναν εντελώς καινούργιο κόσμο...

Πιστεύω στον κόσμο όπως σε μία μαργαρίτα,

Επειδή τον βλέπω. Αλλά δεν τον σκέφτομαι,

Επειδή το να σκέφτεσαι είναι το να μην κατανοείς.

Ο κόσμος δεν φτιάχτηκε για εμάς για να τον σκεφτόμαστε

(Το να σκέφτεσαι είναι να έχεις μάτια που δεν βλέπουν καλά)

Αλλά να τον βλέπεις και να είσαι σε συμφωνία.

Δεν έχω καμία φιλοσοφία, έχω αισθήσεις...

Αν μιλώ για τη Φύση δεν είναι επειδή γνωρίζω τι είναι

Αλλά επειδή την αγαπώ, και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο

Επειδή αυτοί που αγαπούν δεν γνωρίζουν τι αγαπούν

Ή γιατί αγαπούν, ή τι είναι η αγάπη.

Η αγάπη είναι αιώνια αθωότητα,

Και η μόνη αθωότητα είναι να μην σκέφτεσαι...

Μετάφραση: Ιπτ. Ολλανδός

O Guardador de Rebanhos II O meu olhar é nítido como um girassol. Tenho o costume de andar pelas estradas Olhando para a direita e para a esquerda, E de vez em quando olhando para trás… E o que vejo a cada momento É aquilo que nunca antes eu tinha visto, E eu sei dar por isso muito bem… Sei ter o pasmo comigo Que tem uma criança se, ao nascer, Reparasse que nascera deveras… Sinto-me nascido a cada momento Para a eterna novidade do mundo… Creio no mundo como num malmequer, Porque o vejo. Mas não penso nele Porque pensar é não compreender… O mundo não se fez para pensarmos nele (Pensar é estar doente dos olhos) Mas para olharmos para ele e estarmos de acordo. Eu não tenho filosofia: tenho sentidos… Se falo na Natureza não é porque saiba o que ela é, Mas porque a amo, e amo-a por isso, Porque quem ama nunca sabe o que ama Nem sabe porque ama, nem o que é amar… Amar é a eterna inocência, E a única inocência é não pensar…

The Keeper of Sheep II My gaze is clear like a sunflower. It is my custom to walk the roads Looking right and left And sometimes looking behind me, And what I see at each moment Is what I never saw before, And I’m very good at noticing things. I’m capable of feeling the same wonder A newborn child would feel If he noticed that he’d really and truly been born. I feel at each moment that I’ve just been born Into a completely new world… I believe in the world as in a daisy, Because I see it. But I don’t think about it, Because to think is to not understand. The world wasn’t made for us to think about it (To think is to have eyes that aren’t well) But to look at it and to be in agreement. I have no philosophy, I have senses… If I speak of Nature it’s not because I know what it is But because I love it, and for that very reason, Because those who love never know what they love Or why they love, or what love is. To love is eternal innocence, And the only innocence is not to think…

© 1914, Alberto Caeiro (Fernando Pessoa) From: Poesia Publisher: Assírio & Alvim, Lisbon, 2001 ISBN: 972-37-0654-7

© Translation: 2006, Richard Zenith From: A Little Larger Than the Entire Universe: Selected Poems Publisher: Penguin, New York, 2006 ISBN: 0-14-303955-5