Rig Veda Hymn X. 129¹

    

                                                129.

                                                                        Δημιουργία

ΤΟΤΕ δεν ήταν ανύπαρκτος ούτε υπαρκτός:

    δεν υπήρχε βασίλειο του αέρα, ούτε ουρανός

    από πάνω του.

Τι καλυπτόταν απ' αυτό, και που; και τι του

    έδωσε καταφύγιο; Υπήρχε νερό εκεί, ανεξερεύνητο

    βάθος νερού;

Ο Θάνατος δεν ήταν τότε, ούτε υπήρχε τίποτα

    αθάνατο: δεν υπήρχε σημάδι, της ημέρας και

    της νύχτας διαχωριστής.

Αυτό το Ένα Πράγμα, χωρίς αναπνοή, ανέπνευσε

    με την δικιά του φύση, εκτός αυτού δεν ήταν

    τίποτα απολύτως.

Σκοτάδι υπήρχε: στην αρχή κρυμμένο μέσα στο

    σκοτάδι αυτό το Όλο ήταν αξεδιάλυτο

    χάος.

Το μόνο που υπήρχε τότε ήταν κενό και άμορφο:

    από την μεγάλη δύναμη της Ζεστασιάς

    γεννήθηκε αυτή η Μονάδα.

Στη συνέχεια, αυξήθηκε η Επιθυμία στην αρχή,

    Επιθυμία, ο πρωταρχικός σπόρος και φύτρο

    του Πνεύματος.

Σοφοί που έψαξαν με την σκέψη της καρδιάς τους

    ανακάλυψαν την συγγένεια του υπαρκτού

    με το μη-υπαρκτό.

Εγκαρσίως είχε επεκταθεί η διαχωριστική γραμμή τους:

    τι υπήρχε από πάνω του τότε, και τι από

    κάτω του;

Υπήρχαν δημιουργοί, υπήρχαν επιβλητικές

    δυνάμεις, ελεύθερη δράση εδώ και ενέργεια ως

    εκεί πέρα.

Ποιος ξέρει αληθώς, και ποιοι μπορούν να το

    δηλώσουν, από που γεννήθηκε και από που

    έρχεται αυτή η δημιουργία;

Οι Θεοί είναι υστερόχρονοι της παραγωγής τούτου

    του κόσμου. Ποιος ξέρει τότε από που

    δημιουργήθηκε;

Αυτός, η προέλευση αυτής της δημιουργίας, είτε

    έδωσε σε όλη μορφή, είτε δεν τη

    δημιούργησε,

Αυτός, που το μάτι του ελέγχει αυτό τον κόσμο στον

    υψηλότερο ουρανό, αληθώς το ξέρει ή ίσως

    δεν το γνωρίζει.

¹. H Rig Veda είναι μία από τις τέσσερις Βέδας (=σοφία). Περιέχει ύμνους που συνέθεσαν άγνωστοι ποιητές και που μεταδόθηκαν στην αρχή προφορικά. Για πρώτη φορά γράφτηκαν περίπου το 1500 π.Χ. Σ' αυτούς τους ύμνους συνήθως βρίσκουμε τον θαυμασμό του ανθρώπου για τη φύση: φωτιά, νερό, αέρας και θύελλες, ο ήλιος και η ανατολή του, υμνούνται με λατρεία. Στο συγκεκριμένο ύμνο το θέμα είναι η δημιουργία και μπορούμε να δούμε κάποιες από τις βασικότερες ερωτήσεις που έχει θέσει ο άνθρωπος όταν στοχάζεται το νόημα του Όλου.

                                  CXXIX

                                                                     Creation

1. THEN was not non-existent nor existent:

        there was no realm of air, no sky beyond

        it.

    What covered in, and where? and what

       gave shelter? Was water there, unfathomed

       depth of water?

2. Death was not then, nor was there aught

        immortal: no sign was there, the day's

        and night's devider.

    That One Thing, breathless, breathed by

        its own nature: apart from it was

        nothing whatsoever.

3. Darkness there was: at first concealed in

         darkness this All was indiscriminated

         chaos.

    All that existed then was void and formless:

         by the great power of Warmth was

         born that Unit.

4. Thereafter rose Desire in the beginning,

        Desire, the primal seed and germ of

        Spirit.

    Sages who searched with their heart's

        thought discovered the existent's kinship

        in the non-existent.

5. Transversely was their severing line extended:

       what was above it then, and what

       below it?

    There where begetters, there were mightly

       forces, free action here and energy up

      yonder.

6. Who verily knows and who can

        declare it, whence it was born and

        whence comes this creation?

    The Gods are later than this world's

        production. Who knows then whence

        it first came into being?

7. He, the first origin of this creation, whether

        he formed it all or did not form it,

    Whose eye controls this world in highest

       heaven, he verily knows it, or perhaps

       he knows not.