Όταν άκουσα τον σπουδαγμένο αστρονόμο

Walt Whitman (1819–1892).  Leaves of Grass.  1900.

Όταν άκουσα τον σπουδαγμένο αστρονόμο·
 Όταν οι αποδείξεις, τα νούμερα, διευθετήθηκαν σε στήλες μπροστά στα μάτια μου·
Όταν μου υποδείχθηκαν οι χάρτες και τα διαγράμματα, για να προσθέσω, να χωρίσω και να τα μετρήσω·
Όταν εγώ, καθισμένος, άκουσα τον αστρονόμο, που μιλούσε με πολύ χειροκρότημα στην αίθουσα διδασκαλίας,
Πόσο γρήγορα, ανεξήγητα, κουράστηκα και σιχάθηκα·
Ώσπου σηκώθηκα και ξεγλιστρώντας έξω, περιπλανήθηκα μόνος μου,
Στον μυστικιστικό υγρό αεράκι της νύχτας,  και κάθε τόσο
Κοιτούσα ψηλά σε πλήρη σιωπή τ' αστέρια. 




WHEN I heard the learn’d astronomer; 
 When the proofs, the figures, were ranged in columns before me; 

When I was shown the charts and the diagrams, to add, divide, and measure them; 

When I, sitting, heard the astronomer, where he lectured with much applause in the lecture-room, 

How soon, unaccountable, I became tired and sick; 

Till rising and gliding out, I wander’d off by myself, 

In the mystical moist night-air, and from time to time, 

Look’d up in perfect silence at the stars.