Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Μερικές φορές ξεκινώ να κοιτώ μια πέτρα


Μερικές φορές ξεκινώ να κοιτώ μια πέτρα.
Δεν αρχίζω να σκέφτομαι, Έχει αισθήσεις;
Δεν κάνω φασαρία ονομάζοντας την αδελφή μου.
Αλλά παίρνω ευχαρίστηση από την ύπαρξη της,
Τη χαίρομαι γιατί δεν νιώθει τίποτα,
Τη χαίρομαι γιατί δεν έχει καμία σχέση μ' εμένα.


Καμιά φορά ακούω τον άνεμο να φυσά,
Και βρίσκω ότι απλά να ακούς τον άνεμο να φυσά, τον καθιστά άξιο να έχει γεννηθεί.

Δεν ξέρω τι θα σκεφτούν οι άλλοι διαβάζοντας αυτό·
Αλλά νομίζω ότι πρέπει να είναι καλό αφού είναι αυτό που σκέφτομαι χωρίς προσπάθεια,
Χωρίς καμιά ιδέα του τι σκέφτονται οι άλλοι ακούγοντας με,
Γιατί το σκέφτομαι χωρίς σκέψεις,
Γιατί το λέω όπως το λένε οι λέξεις μου.
 


Sometimes I start looking at a stone.
I don't start thinking, Does it have feeling?
I don't fuss about calling it my sister.
But I get pleasure out of its being a stone,
Enjoying it because it feels nothing,
Enjoying it because it is not at all related to me.

Occasionally I hear the wind blow,
And I find that just hearing the wind blow makes it worth having been born.

I don't know what others reading this will think;
But I find it must be good since it's what I think without effort,
With no idea other people are listening to me think,
Because I think it without thoughts,
Because I say it as my words say it.

Εγγραφή μέσω email

Enter your email address:

Εγγραφή μέσω reader

Blog Widget by LinkWithin