Ασφόδελοι

 W. Wordsworth (1770-1850)

Ασφόδελοι

Περιπλανήθηκα μοναχικός σαν ένα σύννεφο

Που αιωρείται ψηλά πάνω από λιβάδια και λόφους

Όταν ξαφνικά είδα έναν όχλο

Ένα πλήθος ασφόδελοι χορεύανε·

Κατά μήκος της λίμνης, κάτω από τα δέντρα,

Δέκα χιλιάδες χορεύανε στο αεράκι.

Τα κύματα δίπλα τους χορεύανε αλλά αυτοί

ξεπερνούσαν τα αφρώδη κύματα σε χαρά

Ένας ποιητής δεν θα μπορούσε παρά να ευθυμίσει

Με μια τέτοια γελαστή παρέα

Κοιτούσα και κοιτούσα αλλά λίγο σκέφτηκα

Τι θησαυρό το θέαμα μου είχε προσφέρει.

Γιατί συχνά όταν ξαπλώνω στον καναπέ μου

Κενός ή με συλλογιστική διάθεση

Αστράφτουν πάνω σ' αυτό το εσωτερικό μάτι

Που είναι η ευτυχία του να είσαι μόνος

Και τότε η καρδιά μου γεμίζει με ευτυχία

Και χορεύει με τους ασφόδελους. 

CCLIII. Daffodils

I wandered lonely as a cloud
That floats on high over vales and hills
When all at once I saw a crowd
A host of dancing daffodils;
Along the lake, beneath the trees,
Ten thousand dancing in the breeze.

The waves beside them danced but they
Outdid the sparkling waves in glee
A poet could not but be gay
In such a laughing company
I gazed and gazed but little thought
What wealth the show to me had brought.

For oft when on my couch I lie
In vacant or in pensive mood
They flash upon that inward eye
Which is the bliss of solitude
And then my heart with pleasure fills
And dances with the daffodils.

Κλεμμένο από εδώ.