20 μικρά ποιήματα του Α. Μαρνέρου

Αργύρης Μαρνέρος

Γεννήθηκε στο Δοξάτο Δράμας το 1941. Το 1961 μετανάστευσε στη Γερμανία. Μετά το 1968 σπούδασε γερμανική φιλολογία στο Α.Π.Θ. και ξεναγός στην Αθήνα. Από το 1978 και μετά ζει στην Αθήνα και εργάζεται ως ξεναγός. Στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα κατεβάζει τα βιβλία του στο πεζοδρόμιο, σε συναυλίες και μπουάτ ως αντίδραση στα εμπορικά κυκλώματα των βιβλιοπωλείων. Τα τελευταία 25 χρόνια ασχολείται και με το κολάζ. 

Ποιητικές συλλογές:
«Κάστανα», 1972
«Σκοτεινός θάλαμος», 1975
«Ο υπόνομος», 1976
«Διαστολή», 1977
«Homo Touristicus», άνοιξη 1980
«Χειροκροτήστε», φθινόπωρο 1980
«Αίθουσα αναμονής», 2003

ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ

Τώρα το ξέρω
Πρέπει ν’ αγαπήσω τη ζωή
Ανάμεσα απ’ τα συντρίμμια
Που βρίσκονται μπροστά μου
Πρέπει να αγαπήσω ξανά
Κάθε μικρό κομμάτι
Κι ένα ένα να τα βάλω στη σειρά
Όμορφα δεν είναι μόνο
Τα απείραχτα πράγματα
Και τα σπασμένα αγάλματα
Έχουν τη δική τους τη χάρη
Και ίσως είναι αυτά
Που πιο πολύ μας μοιάζουν.

ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Κάποια μέρα σε μια σχολική γιορτή
Οι μαθητές ντύθηκαν παπαγάλοι
Και έλεγαν το μάθημα χωρίς χάνουν λέξη
Και όλοι βαθμολογήθηκαν με άριστα.
Και από τότε δεν ήτaν μόνο σχολική γιορτή
Αλλά επίσημο πλέον σύστημα παιδείας.

ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ

Σήμερα είναι της Αναλήψεως
Είπε ο γραμματέας στο Δεσπότη
Την ώρα. που έφευγε βιαστικά
Καλά που μου το θύμισες παιδί μου
Πρέπει να φύγω αμέσως για την τράπεζα.

ΣΧΟΛΙΚΑ ΘΡΑΝΙΑ

Μου μίλησαν
Πιο Πολύ για Αβραάμ­
Παρά για Σωκράτη
Πιο πολύ για Χριστό
Παρά για Διόνυσο
Άσε τα σχολικά θρανία
Είπε ο γέρος της παρέα.ς
Και δες στην πλατεία το χορό
Μέσα. στη μνήμη του κορμιού
Ήτανε πάντα Διόνυσoς ο χρόνος.

ΣΥΝΤΑΓΗ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Μέσα στη βάρβαρη απλοποίηση των παραμυθιών
Oι μεν πιστoί κοιμούνται ευτυχισμένοι
Oι δε ποιμένες γλεντούνε τρισευτυχισμένοι.

ΖΩΟΦΙΛΟΣ

Εγώ υπήρξα πάντα ζωόφιλος
Αγαπητέ μου έλα μέσα
Στην κουζίνα να σου δείξω
Πόσο τρυφερά πόσο απαλά
Τα πλάθω εγώ τα μπιφτέκια.

ΠΟΣΟΣΤΑ

Θέλουμε ποσοστά
Απ’ το γάλα μας
Φώναζαν τα πρόβατα
Θα είμαι πιο γενναιόδωρος
Μαζί σας είπε ο τσέλιγκας
Θα σας δώσω ποσοστά
  Απότο κρέας σας.

ΑΝΕΡΑΣΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ

Πλαστικό μου λουλούδι ανέραστο
Ό,τι μυρίζει ανθρώπινο μυαλό
Δεν είναι πάντα θησαυρός για τις αισθήσεις .

ΚΛΙΝΙΚH

 Σσσσσσσσ
Ησυχία
Γιατί ο γιατρός
Ψιθυρίζει στο αυτί
Τις τιμές
Σσσσσσσσ.

ΥΠΟΝΟΜΟΣ

Δίπλα στο μεγάλο δρόμο
Στήσαν τη μεγάλη εξέδρα
Για τη μεγάλη παρέλαση
Πάνω στην εξέδρα
Οι μεγάλοι επίσημοι
Και κάτω απ’ αυτήν
Ο μεγάλος υπόνομος
Της πόλης

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΑΣ

Κάθε φορά που γυρίζω
Στην πόρτα το κλειδί
Ψιθυρίζω στο αυτί της κλειδαριάς
Έχει πολύ δρόμο ακόμα
Το όρθιο θηλαστικό να γίνει άνθρωπος
Έχει πολύ δρόμο ακόμα
Να μοιάσει στους θεούς που έπλασε
Και όχι μόνο να τους φοβάται
Μου απαντάει η κλειδαριά.

ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ

Μιλάς στο όνομα
Ενός ανύπαρκτου λαού
Μιλάς στο όνομα
Ενός ανύπαρκτου θεού
Εμείς ακούγαμε
Γεμάτοι απορία
Στο τέλος ο πρώτος
Μας υποσχέθηκε ένα
Καλύτερο αύριο
Ενώ ο άλλος
Ένα αιώνιο αύριο
Για το τώρα κανείς
Δεν έκανε κουβέντα

ΤΟ ΑΧ ΤΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ

Ο ποιητής που θα γυρίσει τις πλάτες
Στο θόρυβο και τις οσμές της αγοράς
Όσο και να βουτήξει την πένα του
Στον ουρανό το γαλάζιο απ’ τα ποιήματά του
Θα λείπει το άρωμα του ιδρώτα
Και εκείνο το ανθρώπινο αχ που
Το δανείζονται ακόμα και οι θεοί
Γιατί αλλιώς τα αγάλματά τους
Θα ήταν μόνο πέτρες σκαλισμένες.

ΗΣΥΧΙΑ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΟΙΜΑΤΑΙ

Η εξουσία δεν φοβάται τις μολότοφ
Που πέφτουν μέσα στο δρόμο και
Ούτε που τη νοιάζει αν η πόλη ξυπνήσει
Η εξουσία φοβάται τις μολότοφ που
Πέφτουν μέσα στο κεφάλι γιατί έτσι
Υπάρχει φόβος να ξυπνήσει το μυαλό.

ΕΚΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ

Στο χάσμα που ανοίγεται ανάμεσα
Στα γράμματα στις λέξεις στις προτάσεις
Εκεί ανάμεσα θα βρεις τον ποιητή
Ν’ ανθίζει εκεί να πελεκάει τις πέτρες
Τις πολύχρωμες για το ουράνιο γιοφύρι
Εκεί ανάμεσα ο θεμέλιος λίθος
Πάνω στο στήθος να πατάει τον ποιητή
Έτσι θα έχει ανθρώπινη ανάσα το γιοφύρι
Ανάμεσα στα γράμματα στις λέξεις στις προτάσεις.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ

Ξέρετε τι τιμή τα κάνουνε

  Όταν τα ζώα αυτά

Τα ονομάζουμε αδέσποτα

Είναι χωρίς κυρίους

Χωρίς αφεντικά το νιώθετε

Αυτό δεν είναι πια τιμή

Αυτό είναι προνόμιο

Γι’ αυτό και κάθε εξουσία

Τους ρίχνει φόλα με ευχαρίστηση

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ

Μιλούσε απλά και

Τον καταλάβαιναν όλοι

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Εκείνοι οι θεατές χτες βράδυ

Τι φριχτή παράσταση θεέ μου

ΚΩΔΙΚΑΣ

Γίνε δημόσιος άντρας στην Ελλάδα

Και κλέψε πολλά να σε θαυμάζουν

Κλέψε λίγα να σε πουν απατεώνα

Μη κλέβεις τίποτα για να είσαι ο αφελής

  Άψογος κώδικας ηθικής κυκλοφορίας

ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ

Η δασκάλα έλεγε
Πάντα
Πως η καθαριότητα
Είναι
Μισή αρχοντιά
Η μαμά σας
Θα κόβει τα νύχια
Ο κουρέας τα μαλλιά
Όσο για το μυαλό σας
Μου δώσαν ειδικό ψαλίδι
Να σας το παίρνω
Πάντα σύρριζα.

Πηγές: Ποείν, Avenida con poemas, translatum forum.